Κυρίες και κύριοι,
Είναι αλήθεια ότι τους τελευταίους μήνες η Πολιτική και οι Πολιτικοί δοκιμάζονται, από καθημερινές αποκαλύψεις.
Μαύρο χρήμα, κρυφοί λογαριασμοί, παράκτιες εταιρίες, «χορηγίες», καταγγελίες πως όλοι τα παίρνουν, Βατοπαίδια, και άλλα πολλά κάνουν τους πολίτες να γυρίζουν την πλάτη στους πολιτικούς και πιστέψτε με είμαι επιεικής στο χαρακτηρισμό μου αυτόν.
Τα συνθήματα που ακούστηκαν έξω από τη Βουλή είναι ένα ακόμη δείγμα της εικόνας που έχουν οι πολίτες για τους πολιτικούς και σίγουρα δεν κάνουν κανέναν μας χαρούμενο.
Μα και ας μου επιτραπεί η έκφραση μας θεωρούν όλους τους πολιτικούς το ίδιο. Και αυτή η εικόνα αποτελεί σίγουρα τον πιο ύπουλο εχθρό για τη Δημοκρατία μας.
Η εκδήλωση- αφιέρωμα στο Γρηγόρη Λαμπράκη, αποτελεί ίσως την καλύτερη απάντηση σε όσους θέλουν να μηδενίζουν τα πάντα και τους πάντες. Δίνει παράλληλα την ευκαιρία να αποδείξουμε ότι ποτέ δεν ήταν όλοι οι ασχολούμενοι με την πολιτική το ίδιο.
Υπήρχαν και υπάρχουν άνθρωποι που μπήκαν και παραμένουν στην πολιτική με τη διάθεση προσφοράς στον άνθρωπο, με την αγάπη στη Δημοκρατία. Και για την υπερασπιστούν δεν δίστασαν να στερηθούν και την ίδια τους τη ζωή.
Δεν δίστασαν να αντιμετωπίσουν ένα παρακράτος που λειτουργούσε ορατά και αόρατα.
Κυρίες και Κύριοι,
Η ιστορία αυτού του τόπου είναι γραμμένη από αίμα και ήρωες. Κάθε μεγάλη στιγμή της Δημοκρατίας απλοί άνθρωποι, καθημερινοί, από τη μια στιγμή στην άλλη πέρασαν τα ανθρώπινα μέτρα και μετατράπηκαν σε σύμβολα. Έγιναν Αθάνατοι, κρατώντας ζωντανές για τις επόμενες γενιές αρχές και αξίες.
Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν και ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Γι΄ αυτό δεν τον ξεχνούμε όπως και άλλους αγωνιστές της Δημοκρατίας.
Η πρωτοβουλία του Δημήτρη Λιντζέρη, αποκτά αυτές τις ημέρες ιδιαίτερο νόημα. Γι΄ αυτό και ως Δήμαρχος Πειραιά αλλά και ως Παναγιώτης Φασούλας, τη στήριξα με κάθε τρόπο και μέσο.
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ο γιατρός, ο βαλκανιονίκης, ο βουλευτής Πειραιά, και η πορεία του είναι μια ευκαιρία να βρούμε τα χαμένα χνάρια μιας άλλης πολιτικής. Που δεν γράφεται πίσω από κουρτίνες και λογαριασμούς, αλλά μέσα από δημοκρατικούς δρόμους και διεκδικήσεις.
Με όπλα την πειθώ, την ειρηνική διαμαρτυρία, τα επιχειρήματα και όχι τη βία και τον τρόμο.
Κανείς δεν θα ξεχάσει την εικόνα του Γρηγόρη Λαμπράκη, με το πανό με το σύμβολο της ειρήνης στην πρώτη μαραθώνια πορεία που έγινε στην Ελλάδα.
Λίγες μέρες μετά, δεν διστάζει να προκαλέσει την καρδιά του κατεστημένου: Στα τέλη Aπριλίου, η βασίλισσα Φρειδερίκη βρίσκεται στο Λονδίνο και η Mπέττυ Aμπατιέλου, σύζυγος του φυλακισμένου ηγέτη του KKE και επικεφαλής ενός κινήματος για την αμνηστία των πολιτικών κρατουμένων στην Eλλάδα, ζητάει να τη συναντήσει.
O Λαμπράκης ταξιδεύει κι αυτός στο Λονδίνο, υιοθετώντας το αίτημα της Aμπατιέλου και αναγκάζοντας τη Φρειδερίκη να το σκάσει από την πίσω πόρτα του ξενοδοχείου της.
Το βέβαιο είναι ότι την 1η Mαΐου του 1963 ο Λαμπράκης αποθεώνεται όταν μπαίνει στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, στην εκδήλωση της Aριστεράς για την Πρωτομαγιά. «Aμέσως μετά πήγαμε οι δυο μας στην κλινική του και διαβάσαμε τις επιστολές που είχε λάβει», διηγείται ο συγγενής και στενός φίλος του Oδυσσέας Tσουκόπουλος. «Aπό τις 100, οι 90 έλεγαν: «Γιατρέ, πρόσεχε, θα σε φάνε». O Γρηγόρης δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί: «Eμένα θα σκοτώσουνε; Tι κακό έκανα;» Ήταν μαχητικός και αθώος σαν παιδί.
Αυτός ήταν ο Γρηγόρης Λαμπράκης , ο μαχητής της Ειρήνης και της Δημοκρατίας.
Σας ευχαριστώ και συγχαίρω πάλι το Δημήτρη για την πρωτοβουλία του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου