από διάφορες πλευρές, να υπάρχει και μια διάθεση κλιμάκωσης των αντιδράσεων.
Κατ’ αρχήν η ΠΝΟ επίσημα εξακολουθεί να κάνει λόγο για την ανάγκη απόσυρσης της πρωθυπουργικής εξαγγελίας για άρση του καμποτάζ στην κρουαζιέρα. Και ακόμη περισσότερο, τα ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ, που πρόσκεινται στο ΠΑΜΕ, και τα οποία επέλεξαν την προηγούμενη «διαμαρτυρία», δηλαδή, τον αποκλεισμό των επιβατών από το πλοίο, με συνέντευξή τους, εμφανίστηκαν ουσιαστικά αποφασισμένα να συνεχίσουν τις σχετικές κινητοποιήσεις. «Οι κινητοποιήσεις θα συνεχιστούν» τόνισαν οι συνδικαλιστές, «βλέποντας» το Zenith και την απελευθέρωση της κρουαζιέρας ως «δούρειο ίππο» για να περάσουν ανάλογες συνθήκες εργασίας και στην ακτοπλοϊα. Μάλιστα οι συγκεκριμένοι συνδικαλιστές, πήγαν «ένα βήμα παραπέρα» λέγοντας ότι διεκδικούν τις συμβάσεις εργασίας που ισχύουν για τους έλληνες, ή και ακόμη καλύτερες για όλους τους εργαζόμενους στην κρουαζιέρα.
Ανεξάρτητα απ’ το εάν έχουν λογική βάση κάποιες από τις αναλύσεις των συνδικαλιστών αυτών των δύο ναυτεργατικών σωματείων (ειπώθηκε για παράδειγμα ότι απ’ το 1 εκ. τουριστών που διακινούνται ετησίως μέσω των κρουαζιεροπλοίων, δεν βελτιώνεται το εισόδημα επιχειρηματιών στον Πειραιά ή στα νησιά – άποψη που ιδίως για τα νησιά είναι προδήλως παράλογη), το ζήτημα είναι ότι η ελληνική κοινωνία δεν έχει αποκρυσταλλώσει την θέση της σχετικά με τον τουρισμό. Πορευόμενη, όπως εύστοχα σημειώθηκε, εδώ και δεκαετίες, με το ένα χέρι σηκωμένο σε γροθιά και το άλλο απλωμένο για επαιτεία, φαντάζει και στον τομέα του τουρισμού να ακολουθεί τον ίδιο βηματισμό. Θέλουμε τουρίστες και τα λεφτά τους, αλλά τους θέλουμε με τους όρους που επιβάλουμε εμείς. Τους θέλουμε να αφήνουν τα ωραία τους λεφτά για διαμονή σε αμφιβόλου επιπέδου καταλύματα, η διατροφή, η διασκέδαση και οι μετακινήσεις να τους κοστίζουν πανάκριβα και όταν ανταγωνιστικές αγορές, στην Τουρκία, τα Βαλκάνια, την Βόρειο Αφρική, μας παίρνουν ένα μεγάλο μερίδιο, να θυμόμαστε ότι φταίει ο καπιταλισμός και η παγκοσμιοποίηση.
Το καμποτάζ στην κρουαζιέρα (που δεν έχει καμία σχέση με το καμποτάζ και τους όρους που ίσχυε στην ακτοπλοϊα – η σύγχυση είναι αποπροσανατολιστική, ιδίως λόγω της σκοπιμότητάς της), αποτελεί μία ακόμη στρέβλωση της ελληνικής οικονομίας. Στερεί και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης, κεφάλαια, θέσεις εργασίας και ανάπτυξη σε στεριά και θάλασσα. Οι δυναμικές κινητοποιήσεις, ή έστω οι απειλές για δυναμικές κινητοποιήσεις, κόντρα στο νόμο που θα προβλέπει την άρση του, απλώς επιβεβαιώνουν ότι ένα τμήμα της ελληνικής κοινωνίας προτιμά την καθήλωση σε καταστάσεις που πλέον δεν ανταποκρίνονται στην σύγχρονη πραγματικότητα. Αντίστοιχες στρεβλώσεις έχουμε δει σε πολλούς τομείς της ελληνικής οικονομίας : από τις αγροτικές κινητοποιήσεις, όπου ο βασικός όγκος των παραγόμενων προϊόντων είναι άχρηστος ή υποτιμημένος απ’ την πραγματικότητα της αγοράς και στηρίζεται μόνο στις επιδοτήσεις και στην απαίτηση καταβολής τους, έως τις μεταφορές όπου ο προστατευτισμός στην αγορά (οι μεταφορείς είναι κλειστό επάγγελμα), με αποτέλεσμα τα μεταφορικά να συμβάλουν και αυτά στην μεγάλη αύξηση του κόστους των προϊόντων και να επιβαρύνουν τον τελικό καταναλωτή.
Τα κεφάλαια που μέσω του τριπλού μηχανισμού ΔΝΤ, ΕΕ και ΕΚΤ, θα έρθουν στην χώρα για να την σώσουν απ’ την χρεωκοπία, είναι μεγάλα, αλλά είναι αμφίβολο αν φτάνουν. Όχι μόνο γιατί τα χρέη και οι ανάγκες δανεισμού σε βάθος χρόνου είναι ακόμη μεγαλύτερα, αλλά γιατί πέρα απ’ τα επώδυνα μέτρα που ελήφθησαν, αλλά γιατί κυρίως απαιτείται αλλαγή νοοτροπίας. Αν γίνει κάτι τέτοιο, αν η ελληνική κοινωνία μόνη της αντιληφθεί την κατάσταση, τα όριά της και την ανάγκη υιοθέτησης νέων μοντέλων στον ευρύτερο τομέα της οικονομίας, τότε μόνο τα σκληρά μέτρα που εξαγγέλθηκαν και η δύσκολη πολύχρονη περίοδος που αναμένεται, θα μπορούσε να πει κανείς ότι θα έχουν πιάσει τόπο.
Από την άποψη αυτή, το μέλλον της στάσης των ναυτεργατικών Σωματείων, έναντι της άρσης του καμποτάζ στην κρουαζιέρα, θα λειτουργεί και ως πιλότος της στάσης συνολικότερα της ελληνικής κοινωνίας, απέναντι στα νέα δεδομένα στα οποία καλείται να προσαρμοστεί.
http://portnet.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου